Otra Vez

Alles sprong de lucht in
Zoals wanneer het van niemand is
Hoe snel werd het vergeten
De hoop dat het me nooit in de steek laat

Slechts twee dingen vraag ik
Voordat alles ontploft
Eén dat je het me niet vertelt
En dat je, als het kan, het voor jezelf houdt

En het ontsnapt tussen leugens
Het mooie dat we elkaar geven
Om ons niets meer dan slechte momenten te geven
En zittend aan de tafel, zoals zoveel jaren
Schenken we ons weer een glas van mislukkingen

Weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt
We beiden ons woord breken
En weer, dat het niets waard is

Weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt
We beiden ons woord breken
En weer, dat het niets waard is

Deze regel is niet zo lang
Om alles te schrijven wat ik van binnen heb
Ik moet omhoog en omlaag en dat dit alles meeneemt
En tussen al die onzin zeggen we zoveel
Dat het geen gevoel meer heeft, noch het hoe, noch het wanneer

Ik ontwijk je woorden, die zijn als kogels
Droom dat ik je zing en er zijn alleen vlammen
Het zijn zoveel keren dat je het me ontkende
Alsof het niets was

Ik weet ook niet hoe het heet
Maar je kijkt me niet meer aan zoals je deed
Het heeft geen gevoel meer, niets van wat je zegt

Weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt
We beiden ons woord breken
En weer, dat het niets waard is

Weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt
We beiden ons woord breken
En weer, dat het niets waard is

En weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt en niets waard is
Weer, weer, en weer, weer een ongemakkelijke conversatie die nergens voor dient
Weer, dat de rede door het raam springt en niets waard is
Weer, dat het niets waard is