Auditory Hallucination (feat. NaShow)

De dingen die in mij verborgen zijn
Hebben me echt veel veranderd
Ze hebben me in slaap gebracht en mijn handen gebonden
En me opgesloten in een donkere kamer

De stukjes van verloren tijd
De herinneringen aan de liefde die ik heb weggegooid
Verwijderd en weggegooid
Er is alleen nog een schil over

Zonder iets te weten
Heb ik gewoon geschreeuwd
Het is alleen die herinnering

Mijn hart, dat zo koud was als ijs
Zal het wel vergeten als ik wakker word
Ik wil ontsnappen
Van de pijn die me vastbindt
Wie haalt me eruit
Uit mijn ziel vol wonden

De diep gekleurde nachtelijke lucht
Is jouw beeld dat niet weg kan gaan
Maakt me wakker terwijl ik slaap
En kust me weer

Je fluisterde 'ik hou van je'
Jouw stem, jouw geur
Klinkt elke dag in mijn oren
Waar ben je?

Je hebt je verstopt op een plek waar ik je niet kan zien
De pijn die jij in mijn plaats voelt
Als mijn woede één wordt
Volg ik de verloren herinneringen die diep slapen

Zelfs als ik de echte ik wil vinden, niet jij
Is de blauwe plek in mijn hart te groot
Zelfs als ik het verberg, de wezens die in mij schuilen
Komen tevoorschijn en wekken me

Aan de andere kant van mijn vreselijke herinneringen
Stond ik je onder ogen
En omarmde zelfs de verloren gevoelens
Die me weer oprichtten

Ik wil je hand niet loslaten
Ik probeer de tijd van nachtmerries schoon te vegen
Ik doe mijn best
In deze plek waar ik mezelf heb opgesloten

Ik wil de duisternis weghalen
Ik wil je vinden
Maar ik kan je niet aanraken
Of je omarmen

Wat me beheerst
Zijn niet de wezens die in mij leven
Wat me geneest is geen sterke medicijn
Simpelweg het woord liefde

De stem die ik hoor in mijn oren
Maakt de verloren mij wakker
Omarmt mijn lichaam en kust me
En dan verdwijnt het, ik kan je niet meer zien

De diep gekleurde nachtelijke lucht
Is jouw beeld dat niet weg kan gaan
Maakt me wakker terwijl ik slaap
En kust me weer

Je fluisterde 'ik hou van je'
Jouw stem, jouw geur
Klinkt elke dag in mijn oren
Waar ben je?

In de nachtelijke lucht die ik niet kan aanraken
Is jouw beeld dat zich omdraait
Maakt me moe en laat me zo ontsnappen
En vormt het als een schilderij

Sorry dat ik je vasthoud
Verlies me niet, ik roep je wanhopig
In de verdriet die weer niet zichtbaar is
Stromen alleen de tranen.