Cinco Farolas
Isabel Pantoja
Vijf Lantaarns
Ik hoor niet wat ze zeggen
De tongen van de buren
Want ik weet al te goed
Voor wie zij is.
Vijf blauwe sterren
Verlichten vijf lantaarns
Van haar huis naar mijn huis
Van haar mond naar mijn mond.
Vijf jaar dat ik van haar hou
Vijf jaar dat ze van mij houdt
De slechte mensen die het weten!
Die weten van onze zaken.
Als ik weet dat ze van me houdt, zoals ik van haar hou
Waarom zou ik de boodschapper drie kwart betalen?
Van haar deur naar mijn deur
De groene weg, moeder, groeit geen gras... groeit geen gras.
Ik wil het niet eens weten
Buurvrouw, houd je mond
En kom niet zeggen
Dat ze met een ander gaat trouwen.
Die vijf volmaakte jaren
Die ik elk uur van haar hou
Zijn een touw om mijn nek
Dat mijn keel verstikt.
Met brandende kolen, laat die mond maar branden
Van degene die zo vaak zwoer
Dat hij voor mij was.
De vijf lantaarns zijn gedoofd, vijf lantaarns
Zodat niemand me ziet, alleen huilend
Oh wat een verdriet, moeder! moeder wat een verdriet
De groene weg, vol met gras
Vol met gras.
