Cárcel de Oro

Toen jij me bescherming gaf was ik niet meer dan een zigeunerin
met een rok vol franje en een onderrok van gaas.
En door jouw liefde zag ik, van de nacht op de morgen,
mezelf veranderen in een koningin met een stralende kroon.
Maar vanaf het begin begon jouw tederheid me te vervelen,
ik voelde me opgesloten door de passie die je me oplegde.
En op een nacht, toen jouw jaloezie me vol bitterheid vulde,
met de gal van mijn woorden, doodde ik jouw hart.

Zoveel keer zeggen: "Ik hou van je..."
- Ik hou van je -
ik kan het niet meer verdragen,
als een vogel ga ik dood
- ik ga dood -
ik heb vrijheid nodig.
Open deuren en sloten zodat ik weer het licht zie.
Mijn ogen zijn al blind van duisternis en pijn.
Voor mijn moeder smeek ik je
en ik huil voor je,
denk niet meer aan mij;
ik hou niet van je, ik aanbid je niet,
en ik ben niet gemaakt om te leven,
in een gouden gevangenis.

En met haast om je te verlaten ben ik de wegen op gegaan,
met mijn liedjes en mijn dromen en mijn verlangen om te leven.
En op een moment raakten mijn franje verstrikt in doornen
en de lelies en de rozen werden distels voor mij.
Van de azijn die ik nu drink is de pijn alleen van mij
en ik vervloek het uur dat ik de vrijheid proefde.
Bedelaar van liefde smeek ik je dag en nacht
dat je me in de gevangenis van jouw armen weer opsluit.

Zeg opnieuw: "Ik hou van je..."
- Ik hou van je -
Zeg het opnieuw voor God...
zonder het te horen ga ik dood
- ik ga dood -
als een lelie zonder geur.
Om de beledigingen die ik je deed te wissen,
als ik kon, zou ik zelfs mijn huid van mijn lippen trekken.
Jouw liefde is meer waard dan de schatten
van de Moren
voor mij.
Voor mijn moeder smeek ik je
sluit me op om te leven
in die gouden gevangenis.

In een smidse zou ik me werpen
om gereinigd te worden
als jij opnieuw in mijn gezicht
zou terugkijken.