Marinero de Luces

Dat zeilschip vol dromen
Stak de baai over
Liet me die middag achter, met een zakdoek zwaaiend
Zittend op de oever

Zeeman van lichten
Met een ziel van vuur en een gebruinde rug
Is jouw zeilboot gebleven, verloren op de zeeën
Strandend in het zand

Je vergat dat ik, maanmeeuw
Op je wachtte
En je ging wiegend op zilveren golven
Zingend, zingend
Die middag dronk je je vol
Met de geur van de zee

Je vergat dat ik, luchtzwaluw
Op je wachtte
Je nam met je mee
Mijn laatste kussen, mijn laatste jaren
Die middag dronk je je vol
Met de geur van sinaasappelbloesem

Dat zeilschip vol dromen
Stak de baai over
Je liet me jouw blik van brandend vuur
In de mijne steken

Zeeman van lichten
Van zon en schaduw, van zee en olijf
Is jouw stilte gebleven, van rood en zand
In de mijne geklemd

Je vergat dat ik, maanmeeuw op je wachtte
En je ging wiegend, op zilveren golven
Zingend, zingend
Die middag dronk je je vol
Met de geur van de zee

Je vergat dat ik, luchtzwaluw
Op je wachtte
Je nam met je mee, mijn laatste kussen
Mijn laatste jaren
Die middag dronk je je vol
Met de geur van sinaasappelbloesem
Dat zeilschip vol dromen
Stak de baai over