Mano Rota

Ik heb een volle buik
Want ik heb al vijf meisjes gegeten
Terwijl ik aan de pitten knabbelde

In de garage
Meisjes uit de wijk
Van diegenen die zich alleen maar druk maken
Over wanneer ze de trappen afkomen
Zorgen dat je ze ziet

Van diegenen die gek worden
Van het snuiven van het stof van je tapijt
Ze brengen de nachten door met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Pas op voor de lucht
Meng je met mij
Wanneer er niemand is
In de hele markt
Ik wil dat je baadt
Met mij in de rivier
Want ik weet dat je weet
Dat ik nooit ben geweest

Van diegenen die gek worden
Van het snuiven van het stof van je tapijt
Ze brengen de nachten door met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Kom, ik ben gek geworden
Als je wilt gaan met een gebroken hand
Nee, oh-oh

Als je wilt gaan met een gebroken gezicht en een gebroken hand
Als je afscheid wilt nemen van al je kleren
Laten we gelukkig zijn, want het leven is kort

Want ik ben gek geworden
En van het snuiven van het stof van je tapijt
Heb ik de nacht doorgebracht met het volgen van je schaduw
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand

Kom, ik ben gek geworden
En van het snuiven van de coke
Heb ik de nacht doorgebracht met een domme blik
En, zonder het te beseffen, aan de mond

Dat mag je niet aanraken
Want ik draag een string, maar dat zie je niet
Ik heb geduld en het is bijna op
Als je wilt gaan met een gebroken hand