El Diluvio y La Pasajera
Invisible
De Zondvloed en de Passagier
Iedereen is blij en tevreden
De herinneringen zijn eindelijk gestopt
Ik weet het, de pauzes onder de zon
Wachten tot de wind hard waait
Met zijn ivoren mond
En de zondvloed valt terwijl hij naar je kijkt
Met de rivier hoort de maan
De schaduwen verbergen parels
En zo is het, dat vanuit het lichaam van de vulkaan
Al dood
De inheemsen bereiden weer een laserstraal voor
Zodat de zondvloed hen nooit meer uitdroogt
En in welke tederheid zijn
Diegenen die vergeten worden en in slaap vallen
En zoveel dat ze niet zien
Althans zonder dat een koningin gezien wordt
Maar goed, u kunt
Duizend keer in dromen kloppen
Want deuren van de zondvloed, nee, die zijn er niet
Als ze al niet meer thuis verwacht wordt voor het avondeten
Moet het wel zijn omdat ze vertrekt
En nooit 's nachts terugkomt
Toch 's ochtends
Wordt ze wakker in haar bed
De zachtste bries die door de tuin waait
Moet degene zijn die haar ontkleedt
Wanneer ze gek rent om zich te splitsen
Met haar mond die de grond raakt
De grond van sinaasappelbloesem
