Encadenado al ánima
Invisible
Vastgebonden aan de ziel
Ja, de oude poort van de hemel
Ja, de oude poort van de hemel
Kan de lichamen van vandaag en gisteren afkoelen
Vergeet het verleden voor je eigen bestwil en het brandt
Bij de deuren van een stad
Die huilt zonder gezien te worden
De planeten draaien zonder het te weten
Net zoals jouw herinnering in hen leeft
Zonder dat je daarheen kunt rennen
Zonder dat je daarheen kunt rennen
De sneeuwstormen in de schaduw jagen de rook weg
Van poppen die verbranden
In de vurige rode dageraad van de waanzin
De gezichten die voor het raam verschijnen
Willen zich in mijn gedachten kristalliseren
In hallucinatoire vorm
In hallucinatoire vorm
Alsof de meubels me over hen kunnen vertellen
Zonder te bewegen
Geluiden producerend die onbegrijpelijk zijn achter mijn rug
De nacht laat los
Haar arrogante manier
Van wiegen waar ze maar wil
En de kleren van de bedienden
Lopen door het huis
De nacht komt en misschien
Bestaat de tijd morgen niet met schaduwen
Het licht slaapt tussen de stenen
Schudt zijn veren de hebzucht
Spetterend op het opgeofferde gras
De honden vliegen op de benen van de nacht
Die de koude wind huilt
Uit de mond van een blinde draak
Het gat van dagen van intense regen
Probeert een vrouw zonder gezicht aan te trekken
Die rond het huis dwaalt
De afstand is een stroom van eeuwigheid
In de luwte op de rug van een leeuw
