Homero

Wanneer hij uit zijn werk komt, denkt Homero na
dat hij, als hij uit de bus stapt, wat auto's ontloopt,
het plein oversteekt, het wijkje in gaat,
zijn begroetingen en munten aan een stel zwervers geeft.

Hij slaat af in de eerste gang en ziet dat hij eraan komt,
en een smalle lift brengt hem naar de deur van het huisje.
Hij zegt dat hij erg moe is en dat ze vandaag bovendien niet betaald hebben
het is onmogelijk om uit deze sleur te komen en hij vraagt zich af? Tot wanneer??

Het is moeilijk voor een arbeider om de kost te verdienen
voor je vrouw, je kinderen, de huur en meer.
Hij geniet nauwelijks van zijn dagen terwijl hij denkt aan hoe hij het zal doen,
als ze in die baan niet betalen en ze steeds meer van hem vragen.

Wat een onrecht dat efficiëntie en verantwoordelijkheid niet gewaardeerd worden,
want hij heeft zich vandaag uitgesloofd met denken en het is hetzelfde als een ander,
Homero is moe, eet en wil gaan liggen,
het wordt weer morgen en tussen de krant en de koffie vraagt hij zich af
? Hoeveel meer??.

En zo is het, het leven van een arbeider is zo,
het leven in de wijk is zo
en weinigen ontsnappen eraan.
En zo is het, we leren om zo gelukkig te zijn,
het leven van de arbeider is zo
en weinigen ontsnappen eraan.