Yuki No Shingun

Sneeuw van de opmars, op het ijs
Geen idee welke kant de rivier op gaat
De paarden vallen, zelfs als je ze laat liggen
Waar zijn we hier? Dit is het land van de vijand
Ach, wat een moed, als ik even pauzeer
De hoop slinkt, de sigaret is Japans

Geen gebakken vis, maar een halve maaltijd
Zolang er leven is, binnenin
De kou is niet te harden, het vuur brandt
Het moet wel rokerig zijn, het leven is een strijd
Met een zuur gezicht praat ik over de hoop
Zuur is als een enkele umeboshi

De noten blijven aan de boom, ontspannen en gematigd
Met mijn hoofd op een kussen, in mijn harnas
De warmte van mijn rug doet de sneeuw smelten
De pijlen zijn nat, de schacht is vochtig
De droom van de kaars die niet kan branden
De maan kijkt koud naar binnen

Met mijn leven op het spel, ben ik hier gekomen
Met de bereidheid om te sterven, storm ik vooruit
Als het geluk niet komt, moet ik het zelf maken
Verstrikt in plichten, draait het achttien keer
Langzaam, langzaam, de druk neemt toe
Uiteindelijk ben ik van plan om je niet levend terug te geven.