Bütün Istanbul Biliyo

Ik heb je voor mezelf gehouden, iedereen in Istanbul weet het
Ik heb het vaak gezegd, maar je denkt dat je onsterfelijk bent
Je gelooft het niet, in je stem leven de vogels
Oh, en als je lacht, draait mijn hoofd door

Haar ogen waren zo mooi
Als ik mezelf erin zou laten vallen
Trek me naar binnen, laat me niet meer gaan
Langzaam aan

Ze was zo mooi, hoe kan ze zo leven?
Op haar ruwe kusten zinken er schepen
Raak mijn wonden aan, bloemen bloeien op
Oh, en als je lacht, verandert mijn hoofd in kaas