Rita

We ontmoetten de koningin van de gin
ze was in een wegrestaurant.

Ik geloof dat haar naam Rita is,
ik weet het niet meer zo goed
alleen dat we haar nooit meer zagen...

Ze probeerde me naar boven te krijgen
langs de trap moest ze zich
aan mijn dronkenschap vastklampen...

We vierden iets,
vraag me niet wat...
ik weet alleen dat ik niet kon staan...

En boven...
een houten bed en een matras eronder
een spuugbak en de hitte...
doorweekt het hele bed van zweet...

's Ochtends werd ik wakker...
met een kater van hier tot Tokio
iets verward en plakkerig nam ik een douche.

Zij was er niet meer
maar ze liet wat rozen achter...
in een lege fles van M. G...

Want Rita, Rita is de koningin van de gin...
ze kijkt je aan met een zekere droefheid...
en ik weet zeker dat ik haar nooit meer zal zien...

Nee, nee, nee...
Rita!...