NUVOLA

Ah
Een ademteug in de wind
Jij van wolk
Geef me die genadeslag
Want jij bent de enige
Die kan zien, die tot de bodem van mij kan komen
Bij mij

Ik vraag je om vergeving, maar
Het kan me niet schelen wat het leven is, ook al is het de enige
Ook al denk ik diep van binnen dat het niet de laatste is
Hoe kan ik dit aan jou laten zien?
Aan jou

Ik kan het niet zeggen
Sorry dat ik niet praat, ik weet niet waar ik moet beginnen
De rotzooi die ik van binnen heb, wil je niet horen
En ik ben bang dat
Dat het ons tweeën kapotmaakt

Ik zou willen verdwijnen
Met jou tussen de lakens in mijn hart vol doornen
Voor elke film die je hebt gekozen, zijn we het einde kwijtgeraakt
Jij blijft hier, ik in jouw handen

Ah
We zijn alleen te midden van al deze stof
En soms val ik op de grond
Misschien is het een bliksem
Die recht in mijn borst schiet en dat ontken ik niet
Soms verlies ik te veel tijd en ik
Snap niet hoe je me kunt verdragen als
Ik me opsluit in een kamer en me niets kan schelen van alles en iedereen
En van alles

Ik kan het niet zeggen
Sorry dat ik niet praat, ik weet niet waar ik moet beginnen
De rotzooi die ik van binnen heb, wil je niet horen
En ik ben bang dat
Dat het ons tweeën kapotmaakt

Ik zou willen verdwijnen
Met jou tussen de lakens in mijn hart vol doornen
Voor elke film die je hebt gekozen, zijn we het einde kwijtgeraakt
Jij blijft hier, ik in jouw handen

En ik weet niet of het genoeg is of dat het allemaal nutteloos is
Ik kan het niet zeggen als ik het tegen jou moet zeggen