Despegar

Hallo meneer, ik moet me voorstellen
Ik ben de vraag in verschillende delen
Waar ik ben geweest?
Nou, op een reis naar Mars, me vul ik op zodat de haat me niet opslokt
Dacht je niet zo over mij?
Nou, dat had ik verwacht
Net als u, koken mijn ingewanden ook van binnen
Ik kan niet wachten om de wereld elke ochtend op te eten

De drang om in bed te blijven wint het van me
Het is al een tijdje geleden dat ik de weg kwijt ben
Maar ik glimlach, het was vast het lot
En hoewel vervloekt, is er niets dat
Me verblindt of me koopt met zijn glans

Niets is beter dan vallen en weer opstaan
Niets zo dom als alles geven voor iemand
Want in het spel van het leven, meneer, krijgen wij een punt en een nieuwe alinea

Ik weet nog niet, schat, waar ik ga betalen
Waar ik heen ga, waar ik naartoe ga
Maar één ding weet ik zeker
Dat ik mijn voeten nooit van de grond zal tillen

Ik weet nog niet, schat, waar ik ga betalen
Waar ik heen ga, waar ik naartoe ga
Maar één ding weet ik zeker
Dat ik nooit zal opstijgen

Respect en glorie, juffrouw, komen niet alleen
Bescheidenheid is de deugd die aan weinigen wordt gegeven
En tussen lachen en snikken

Realiseerde ik me dat die honden veel blaffen maar weinig bijten
En wat een dingen, kijk hoe je me zo kunt verraden
En dan nog hier in mijn gezicht komen zoenen
Ik weet niet hoe ik het moet interpreteren, honden
Als een daad van moed of een schanddaad

Ik weet nog niet, schat, waar ik ga betalen
Waar ik heen ga, waar ik naartoe ga
Maar één ding weet ik zeker
Dat ik mijn voeten nooit van de grond zal tillen

Ik weet nog niet, schat, waar ik ga betalen
Waar ik heen ga, waar ik naartoe ga
Maar één ding weet ik zeker
Dat ik nooit zal opstijgen