Konayuki

Sneeuwvlokken dansen, de seizoenen zijn altijd verwarrend
Zelfs als ik tussen de mensen ben, kijk ik naar dezelfde lucht
Als de wind waait, lijkt het alsof ik bevries

Ik weet niet alles van jou, dat klopt
Toch heb ik je gevonden tussen een miljoen mensen
Er is geen reden, maar ik denk er echt aan

Kleine ruzies zijn er niet, lalala lalala, we kunnen niet samenleven in dezelfde tijd
Als ik niet eerlijk kan zijn, dan zijn vreugde en verdriet alleen maar leegte

Sneeuwvlokken, als ze mijn hart helemaal wit konden kleuren
Zouden we dan onze eenzaamheid kunnen delen?

Ik druk mijn oor tegen jouw hart
En luister diep naar die stem
Ik wil naar beneden gaan en je nog een keer ontmoeten

Ik wil begrijpen, lalala lalala, het was mijn kant die de schil aanraakte
Zelfs als je hand knijpt, waren we verbonden door dat alleen

Sneeuwvlokken, voor de eeuwigheid zijn ze te kwetsbaar
Ze worden een litteken op het asfalt

Sneeuwvlokken, soms zonder steun, schommelt mijn hart
Toch wil ik blijven zorgen voor jou

Sneeuwvlokken, als ze mijn hart helemaal wit konden kleuren
Zouden we dan de eenzaamheid omarmen en teruggeven aan de lucht?