Heimat

We piekeren wat, we hebben het zwaar.
We wachten op de sneeuw.
We hebben niet zomaar een goede dag,
want daarvoor zijn we te taai.

Ik ben maar een koningskind,
dat andere is me vreemd.
We zijn op beide lippen blind,
we durven niet uit ons hemd.
Twee talenland, verwant maar ver.
Op verschillende kusten aangespoeld,
voor gezamenlijk succes gedoemd.
Thuis is geen plek, thuis is een gevoel.

Geleid door gekloonde patriotten,
in de nationale strijd.
Kandidaten in een dubbelpack,
blonde echtgenotes grijnzen voor de dans.
De situatie is vastgelopen, het schip bijna gezonken.
De band speelt, “Oh, wat is dat mooi.”

Afleidingsmanoeuvres worden uitgevoerd,
de mensen in het donker worden over het hoofd gezien.
Het bovenste dek viert zonder reden,
beveiligd door totale controle.
De afluisteractie loopt, spionagepremies betaald.
Voor degenen onder het dek is er geen reddingsboot.

Voordat de laatste tango begint,
wie durft de eerste stap te zetten.
Kohlpop puur heeft uitgeblazen,
wie trekt als eerste aan dezelfde touw,
wie gelooft in hetzelfde idee,
wie leeft de halve droom van het doel,
wie durft als eerste over de zee?
Thuis is geen plek, thuis is een gevoel.
Thuis is geen plek, thuis is een gevoel.