Bachianas Brasileiras No. 5

Namiddag, een roze wolk, traag en doorzichtig
Over de ruimte, dromerig en mooi!

De maan verschijnt zachtjes in de oneindigheid
Versiert de namiddag, als een tedere maagd
Die zich voorbereidt en de mooie dromerige
In verlangens van de ziel om mooi te zijn

De hele natuur roept naar de hemel en de aarde!
De vogels zwijgen met hun treurige geklaag
En de zee weerspiegelt al zijn rijkdom
Zachtjes wekt het maanlicht nu
De wrede heimwee die lacht en huilt!

Namiddag, een roze wolk, traag en doorzichtig
Over de ruimte, dromerig en mooi!