El Killo

De 3.000 woningen, conflicten, criminaliteit
Julio was een jongen die speelde tussen geweld
Hij groeide op tussen rommel zonder vergunning
De straat en de schoten ontnamen zijn onschuld
In de problemen met de "Pelao" aan het flippen
Vrienden voor het leven, bloed en vuur, zwervend
Dromend, een R6 aan het rijden
Of in een BMW R3 driftend
Van de 3000 naar de wijk, als een titerroy vliegend
Lanzarote trilt, orkaan aan het roer
Zijn oorlogsnaam "De Killo", achter zijn commando
Verloren kogel, elke dag aan het plannen
Hij stal de auto van zijn moeder, snelheid
Veel blabla en geen hond die blaft
Zijn situatie brandt, rebellie, blauwe lichten, slechte reputatie voor de politie

Ik wilde me niet verzetten
Alles wat ik weet, heeft de straat me geleerd
Mama, vergeef me, ik wilde niemand pijn doen
Ik leefde te snel en merkte het te laat

Een TZR, dag van de koningen, een droom
Op 13-jarige leeftijd voelde hij zich al niet meer klein
Zigzaggend, een paar ontsnappingen, vrolijk
Slimheid aan het rijden, zuidelijke stijl
De slechte reputatie zijn schaduw, zijn eigenaar
Kruising van blikken die confrontaties uitlokken
Een man komt dichterbij, slaat hard
Julio pakt de draaitafel en steekt hem zonder angst
Het was niet ernstig, hij kreeg anderhalf jaar, en
Een paar zaken om de kop, wat een varkens!
Jeugdinrichting, tabak in gevangenschap
Vonnis van 4 jaar, mama, het spijt me
Hij was een beetje vechtlustig in het centrum
Altijd de zwakkeren verdedigen
De moed kostte hem een wrede afranseling
8 uur vastgebonden, naakt, als een hond
De maanden verstrijken, de dagen vallen
Ik herinner me hoe een knobbeltje helemaal brandde
Hoe Julio die hel uitdaagde
Huilend, zijn vriendin vond de eeuwige slaap

Ik wilde me niet verzetten
Alles wat ik weet, heeft de straat me geleerd
Mama, vergeef me, ik wilde niemand pijn doen
Ik leefde te snel en merkte het te laat

Langzame re-integratie, eerste vergunningen
Van een wilde straatjongen naar een onderdanige
In zijn gedachten is liefde nu een appartement
De sleutels vinden die hem naar het paradijs brengen
De magie komt, zijn vriendin, zijn passie
Harten lijden onder de druk van de gevangenis
Dromen wakker, wandelen onder de zon
Stralen van hoop, licht van verlossing
Na korte tijd vrijheid
Het jeugdinternaat kan voor mijn part in vlammen opgaan
Ik schilder het niet meer, ik wil een gezin stichten
Dat brandt tussen de as, verdriet en waakzaamheid
Maar de duisternis verandert in stilte
Met zijn maat op de motor, stoned, rijdend
Een snelle demon van staal doorkliefde de lucht
Paard zonder remmen, bloederige galop
Op de grond lag zijn lichaam, trage pols
De lucht fluit sinister
Maquiavellistisch lot, dorstig naar pijn
Nu glimlach je vanuit de lucht

Ik wilde me niet verzetten
Alles wat ik weet, heeft de straat me geleerd
Mama, vergeef me, ik wilde niemand pijn doen
Ik leefde te snel en merkte het te laat