Soy Mi Soberano

Ik ben mijn eigen religie
Mijn heerser, ik leer mezelf
Ik probeer echt te zijn
En ben nog steeds een droom

Ik ben mijn eigen vijand
En ik geef om de nederlaag
Jouw blik verraadt je
Het is mijn schil en mijn kleding

Ik ben, ik ben nog niet van mezelf
En hoewel ik mijn eigenaar wil zijn
Verouder ik en groei ik
En heb mezelf nog steeds niet

Ik ben mijn pijn, ik ben mijn verdoemenis
Ik ben het gif in mijn aderen
Ik ben het medicijn, ik ben mijn genezing
De ziekte is mijn verstand

Mijn pupillen zijn hard
Mijn blik is kort
En als er iets goeds is aan de binnenkant
Stel ik me het voor, ik zie het niet

Ik ben jaloers, ik ben afgunstig
Ik ben boos en ik kwets mezelf
Denk niet dat ik bescheiden ben
Ik onderschat mezelf gewoon

En hoewel ik op iedereen lijk
En me verwart met de mensen
Ben ik als niemand, ik ben anders
Ik ben mijn leraar, mijn referentie

Ik ben wat ik voel, wat me overkomt
Dat is mijn tempel, dat is mijn huis
Ik ben als niemand, ik ben anders
Ik ben mijn God, mijn referentie

Ik ben legaal, clandestien
Een lam en een moordenaar
Munitie zonder geweer
Een wild paard in een wagen

Ik ben loyaal, ik ben jaloers
Ik heb codes als een maffioso
De gekken vergezellen me
Mijn vrienden missen me niet

Ik ben roekeloos, achtervolgd
Slecht denkend, verdraaid
Ik ben ziek van menselijkheid
Drinkend licht uit de duisternis

Omdat ik nog niet bewust ben
Heb ik de mensen nodig
Van binnen ben ik kwetsbaar
Van buiten zelfvoorzienend

Ik ben de kracht van stoom
Een mengsel van water en vuur
Ik ben een zonnenoot
Een gezant van de hemel

Het houdt me wakker om te ontdekken
Het hart achter zoveel sluiers
Ik ben een intermitterend licht
Ik ben een vogel die nog niet vliegt

Ik ben wat ik voel, wat me overkomt
Dat is mijn tempel, dat is mijn huis
Ik ben als niemand, ik ben anders
Ik ben mijn God

Daar in die verrotting
Is de kracht van de bloem
Daar waar het leven pijn doet
Genezen de ogen van de liefde

Daar ruil je het lot
Voor de drang om te creëren
Daar is het genoeg om ons te herkennen
Het is beginnen te veranderen

Daar in die verrotting
Vindt men de compost van mijn bloem
Daar waar het leven pijn doet
Openen de ogen van de liefde

Daar in de put van desinteresse
Ontkiemen de drang om te creëren
Daar is het genoeg om ons te herkennen
Het is beginnen ons te veranderen

Ik ben wat ik voel, wat me overkomt
Dat is mijn tempel, dat is mijn huis
Ik ben als niemand, ik ben anders
Ik ben mijn God

Het is beginnen ons te veranderen