DE SASTRE (part. ROBI y FABIÁN)

Laten we niet praten tot de zon ondergaat
Want het kost me al moeite om afscheid van je te nemen
Jij denkt dat ik degene ben die je beschermt
Maar hoe kan ik je beschermen tegen mij?

Het water staat ons al tot de knieën
En nu begin ik te begrijpen
Dat het niet uitmaakt hoe hard we peddelen, we zullen sterven op de oever als ons schip van papier is

Ja, het is waar dat ik van je hou
Maar van elkaar houden voor een tijdje is geen liefde
Ik weet
Dat ik dit moment aan je verhuur
Dat we elkaar gebruiken om leegtes te vullen
Dus laat het me weten als ik de draad kwijtraak
Je weet dat ik uit elkaar val
En ik heb de neiging om verliefd te worden op kleermakers
En jouw naald gaat verloren in mijn chaos

De tijd is zo kostbaar en jij geeft het me cadeau
Gisteren praatten we tot drie uur
Ik heb je hart in de woonkamer achtergelaten
Als je kunt, kom ik het vandaag ophalen
Ik wil niet dat je eraan gewend raakt en me verlaat
Want hoewel ik zei dat ik met jou meega, geef ik je kussen die niet van jou waren

En het is waar, dat ik van je hou
Maar van elkaar houden voor een tijdje is geen liefde

Ik weet
Dat ik dit moment aan je verhuur
Dat we elkaar gebruiken om leegtes te vullen
Dus laat het me weten als ik de draad kwijtraak
Je weet dat ik uit elkaar val
En ik heb de neiging om verliefd te worden op kleermakers
Maar jouw naald gaat verloren in mijn chaos

Gebruik me niet als reddingsboei
Vind iemand die je kan zeggen: Alles is goed
Dat wat je geeft
Weet het terug te geven

En ik weet
Dat ik dit moment aan je verhuur
Dat we elkaar gebruiken om leegtes te vullen
Dus laat het me weten als ik de draad kwijtraak
Want je weet dat ik uit elkaar val
En ik heb de neiging om verliefd te worden op kleermakers
Maar jouw naald gaat verloren in mijn chaos