Mon vieux

In zijn oude versleten jas
Ging hij weg, winter en zomer
In de kleine koude ochtend, mijn oude man.
Er was maar één zondag per week
De andere dagen was het zaaien
Wat hij verdiende zoals hij kon, mijn oude man.
In de zomer gingen we naar de zee
Je ziet, het was geen ellende
Het was ook geen paradijs
Hé ja, jammer dan.
In zijn oude versleten jas
Nam hij jarenlang
Dezelfde voorstadbus, mijn oude man.
's Avonds, als hij van zijn werk terugkwam
Zat hij stil zonder een woord te zeggen
Hij was van het stille soort, mijn oude man.
De zondagen waren eentonig
We ontvingen nooit iemand
Dat maakte hem niet ongelukkig
Denk ik, mijn oude man.
In zijn oude versleten jas
Op de dagen dat hij betaald werd
Hoorden we hem een beetje schreeuwen, mijn oude man.
Wij kenden het liedje
Alles kwam voorbij, bourgeois, bazen,
Links, rechts, zelfs God met mijn oude man.
Bij ons was er geen tv
Buiten ging ik zoeken
Voor een paar uur de ontsnapping
Ik weet het, het is dom!
Te denken dat ik jaren heb doorgebracht
Naast hem zonder naar hem te kijken
We hebben nauwelijks onze ogen geopend, wij twee.
Ik had het kunnen doen, het was niet slim
Een stukje van de weg met hem lopen
Dat zou hem misschien gelukkig gemaakt hebben, mijn oude man.
Maar als je pas vijftien bent
Heb je niet genoeg ruimte in je hart
Om al die dingen te huisvesten, snap je.
Nu hij ver weg is
Denkend aan dit alles, zeg ik tegen mezelf:
Ik zou willen dat hij dicht bij me was, PAPA...