Afuera Está Lloviendo

Soms kijk ik naar de lucht
En lijkt alles zo weinig
Ik vind je in het onbenulligste
Als een herinnering die weigert, te sterven

Soms kijk ik naar mijn handen, moe, verwoest van het proberen
Soms wint de verdriet me
En valt de nacht op me neer

Buiten regent het
De sterren zijn verdwenen
De kleur heeft zijn kleur verloren
Er zijn nooit antwoorden
En de kwellingen zijn eeuwig

Ik kijk weer naar de lucht
De tranen stromen
En mijn hart is verdrietig om je snelle vertrek
Soms denk ik dat haat is wat ons menselijk maakt
Want elke dag is een strijd die niet eindigt

Een strijd die pijn doet, die neemt, die verstikt
Een strijd zonder zin
meer dan dom
De simpele illusie, van nog een dag