Lamento Guajiro

Ik kan het niet geloven, ik wil niet denken dat mijn meid is weggegaan
Als ze weg is, wat moet ik dan doen?
Als ze weg is, maat, wat moet ik dan doen?

Ze moet wassen, ze moet strijken
Alleen in mijn nachten, maat, ga ik huilen
Oh! Ze is weg, maat, en jij, wat ga je doen?

Hetzelfde als mijn vader deed in januari
Dat deed mijn grootvader in 1800
Mijn moeder sloot voor altijd haar ogen
Ze zei: Het heeft geen zin, ik verwacht geen mislukking
De oogst heb ik bijna in mijn armen
En het zijn vijf kinderen die ik hoog wil zien
Bovenal dat ze mijn zang imiteren
Dat er geen tegenwind is voor hun verdriet
Dat ze het suikerriet zaaien met goede hoop
Dat ze voor altijd bidden, ook al is er geen novene
Want in deze wereld zijn er slechte en goede
En goed zijn is als een veroordeling
Daarom is mijn leven vol verdriet

Onrechtvaardig dat de arme altijd op de grond ligt
Maar het is de schuld van degene die alles gelooft
De deuren die je ziet sluiten zonder aan te kloppen
Worden geopend door geld, hoe hard ze ook zijn
Daarom zal er niemand zijn die mijn inspanning in de weg staat
Hoe grijs de dag ook opkomt, de dag zal heel zijn
Ik daag de zon uit die in de poel schijnt
Het geluk smeed ik, want ik verwacht het nooit
Angsten, illusies zullen voorbijgaan
Want ik ga vastberaden mijn weg
Met het noorden als koers zoek ik mijn bestemming

Lamento guajiro, oh, oh daar in het riet
Als je het wist, maat

Ik ben guajiro en leef van het platteland, ik ben guajiro
Kreten
Hé! Heren, het was in een december toen ik in mijn veld was
Ze ging voor altijd weg, de pijn bleef in mijn lamentatie
Zien jullie waarom ik lijd, zien jullie waarom ik huil?
Ik moet de kracht hebben om te vergeten wat ik het meest liefheb.