La Soledad

Soms wil ik gewoon wakker worden, zonder meer
Zorgen en taken die nog gedaan moeten worden
Elke keer als ik naar de lucht kijk, zie ik de vogels vliegen
Voel ik de adem, benijd ik en wil ik die vrijheid

Maar hoewel ik wil, kan ik mijn voeten nog niet tillen
Mijn vleugels uitslaan en ze bewegen om van de lucht te zien
Dat ik groter ben, en sterker dan ik gisteren was
Rustig wandelen tussen de wolken, zonder me zorgen te maken

Want ik geniet van de eenzaamheid en dat is het
Als het goed is om met mensen te zijn, soms doet het me goed
Verkies ik om bij mezelf te zijn en de stilte van
Mijn wereld die me omhult in zijn gekte, want

Elke keer dat ik daar ben
Kan ik zijn wie ik wil
Geloven, en dan
Leef ik en ga ik verder op mijn manier van nu

De een-zaam-heid laat me dromen
En bovendien zie ik creativiteit in mijn hoofd vliegen
De een-zaam-heid laat me dromen
Verder dan het einde, deze realiteit transformeren
Misschien lijk ik egoïstisch, en misschien ben ik het
En ook individualistisch, omdat ik niet ben
In permanente interactie met mijn omgeving
Het is geen apathie, het is zelfliefde, liefde voor mijn binnenste
Het betekent niet dat ik niet waardeer (samen zijn)
Het betekent niet dat ik niet kan (gelukkig zijn)
Want ik weet dat voor velen gelukkig zijn het leven is
Vergezeld door mensen die met hen praten (maar dat is het niet voor mij)

Mijn eenzaamheid is wat mij maakt
Zelfreflecteren en hier ontspannen
Ik hou van deze stille ontwaking
Luisteren naar mijn gedachten en het echo dat daar maakt

Voor mij laat het mijn dopamine stromen
En laat het mijn brein voelen
Goed, omdat ik weet dat je beter kunt leven zo

De een-zaam-heid laat me dromen
En bovendien zie ik creativiteit in mijn hoofd vliegen
De een-zaam-heid laat me dromen
Verder dan het einde, deze realiteit transformeren
Nu verdrink ik in de duisternis
Of dat lijkt zo als anderen kijken
Niemand begrijpt wat ik voel, niemand snapt mijn blik
Extraverte gedachten die ik loslaat als ik begin te zingen

Je zou binnen kunnen komen, je zou kunnen kijken
Misschien zelfs verder gaan, je zou kunnen aanraken
Wat er bestaat in dit denken
Maar je zou nooit de fantasie van de waarheid kunnen onderscheiden

Mijn eenzaamheid laat me waarderen
Wat anderen niet zien
Altijd bezig zijn
Met iemand anders
Wie gaat luisteren
Naar hun gedachten als niemand stopt met praten?

Weinigen zien wat ze nu denken en weten niet wat het is
Zichzelf leren kennen en niet voelen om te zijn zoals het is
Wie ze in werkelijkheid zijn en stoppen met zich meer te vormen
Door de handen van een samenleving die niet ziet
De een-zaam-heid laat me dromen
En bovendien zie ik creativiteit in mijn hoofd vliegen
De een-zaam-heid laat me dromen
Verder dan het einde, deze realiteit transformeren