Efímero

Als dit huis kon praten
Zou het zeggen dat het zich eenzaam voelt
Het bed zonder jouw gezelschap
Is als een feest zonder mensen
De dag wil maar niet eindigen
Omdat de klok uren tekortkomt
Aan jouw zijde was alles perfect, maar nu
Zijn de nieuwe bloemen oud geworden
De heldere dagen zijn grijs geworden
De witte wolken zijn zwart geworden
En de zomers zijn treurig geworden

De wolf huilt niet meer bij volle maan
En de komiek kan geen grappen meer maken
Hier is niets weer hetzelfde
Sinds je weg bent

Niets is gelijk
Alles is zo vergankelijk
Ik ben van je weg gegaan, maar
Ik droom ervan het verhaal te wissen
En het einde opnieuw te schrijven
Maar het is zo vergankelijk
Wat moet ik nog meer doen? Zeg het me
Het probleem is niet dat ik je vergeet
Het is dat ik je niet wil vergeten

Oh, oh, oh
Ik wil je niet vergeten
Oh, oh, oh
Ik wil je niet vergeten

De nieuwe bloemen zijn oud geworden
De heldere dagen zijn grijs geworden
De witte wolken zijn zwart geworden
En de zomers zijn treurig geworden

De wolf huilt niet meer bij volle maan
En de komiek kan geen grappen meer maken
Hier is niets weer hetzelfde
Sinds je weg bent

Niets is gelijk
Alles is zo vergankelijk
Ik ben van je weg gegaan, maar
Ik droom ervan het verhaal te wissen
En het einde opnieuw te schrijven
Maar het is zo vergankelijk
Wat moet ik nog meer doen? Zeg het me
Het probleem is niet dat ik je vergeet
Het is dat ik je niet wil vergeten

Oh, oh, oh
Ik wil je niet vergeten
Oh, oh, oh
Ik wil je niet vergeten