Setsuna No Ai

Jij verschuilt je stil in mij, als een kronkel die zich om me heen wikkelt
Wat is de uitnodiging van het ruisende onweer?
Na het opbranden in de passie, leeg en uitgeput
Kijk ik naar de schaduw die in de chaos verdwijnt

Vraag niet zo wanhopig naar de tegenstrijdigheid van prikkels en rust
Het is wanhopig, zo vreselijk verwarrend

De liefde die je nodig hebt, heb ik al lang achtergelaten
Ik blijf de pijn van de afwijzing betalen
In dat ene moment dat zich opent, trilt mijn hart zo intens
Ik voel het nog meer, de onmacht is zo overweldigend
Zelfs al weet ik van de liefde van het moment

In de liefde die ik als waardeloos beschouw, rek ik me uit
Jouw stem, zo wild en vrij, weerklinkt in mijn hoofd
Ik wil het herinneren, de sterrenhemel die ik zag
De maan die ik omhoog kijk, zo mooi en helder

De spijt van de liefde heb ik al eeuwen geleden weggegooid
Het is wanhopig, zo onmisbaar

De waanzin die ik dacht te hebben overwonnen, is als bloemblaadjes die rondvliegen
Verlies me in de chaos, blijf maar hunkeren
In dat ene moment dat zich opent, trilt mijn hart zo intens
Ik voel het nog meer, de onmacht is zo overweldigend
Zelfs al heb ik de liefde van het moment

Langzaam probeer ik je te vergeten, tot ik je niet meer kan herinneren
Ik wil dat alles wordt opgeslokt door de vreugde die alleen maar komt

De liefde die je nodig hebt, heb ik al lang achtergelaten
Ik blijf de pijn van de afwijzing betalen
In dat ene moment dat zich opent, trilt mijn hart zo intens
Ik voel het nog meer, de onmacht is zo overweldigend
De kus is achtergelaten
Ik laat het me beheersen
Zelfs al weet ik van de liefde van het moment