Oxigen

Ik zou willen zweven in de lucht,
die je even voelt.
Ik zou willen lopen op de grond,
stevig, en jij naast me.

Mijn spiegelbeeld in jouw ogen
leeg als etalages,
en de stilte breekt ons,
ik zou willen dat het beter kon,
en het weerkaatst,
en ik vind je niet,
dichtbij.

Jij hebt altijd gewacht
op een teken, kijkend door het raam.

Ik kan je niet leren
de kleuren van de zee voor je,
je hebt de deur open.

Ik zou je zoveel willen zeggen,
maar voor mij heb je nooit een moment,
als ik onze dromen volg,
en jij lijkt onverschillig.

Zovele leugens en zoveel verhalen,
en het lijkt alsof je niet weet wie ik ben,
en de stilte breekt ons,
ik zou willen, veel beter zijn,
en ik vind je niet,
ergens.

Jij hebt altijd gewacht,
op een teken, kijkend door het raam.
Ik kan je niet leren,
de kleuren van de zee voor je,
je hebt de deur open.

Ik herinnerde me de oude vuurtoren met 8 armen,
we hebben niet geslapen, we hebben gesproken, tot de zon opkwam.
Waar kan ik vinden,
een nieuw pad,
in jouw voetsporen.
Ik wil een andere nacht,
om alles te kunnen zeggen wat ik voel.

Jij hebt altijd gewacht,
op een teken, kijkend door het raam.
Ik kan je niet leren,
de kleuren van de zee voor je,
je hebt de deur open.