Bokura Dake No Shudaika

We kunnen niet meer terug

De blauwe pijn van ons die de lente wacht
Verweven met liefde en dromen, rennend door de tijd

Het vervaagt, maar het verdwijnt niet echt
De wonden die we opliepen in onze speelse liefde
Beginnen weer op een andere plek
Dus ik ga verder
Met de dagen van huilen achter me

Ik ga nu
Hé, kijk naar me
Het is zo gek dat ik moest lachen
De misverstanden die ontstonden
Ik ga onze dromen waarmaken
In verdrietige tijden, in zware tijden
Denk ik terug aan de momenten die we deelden
En neem ik ze mee in mijn hart

De volgende keer dat ik omkijk
Hoop ik dat we kunnen zwaaien en samen lachen

Zelfs als ik verdwaal in het diepe bos
Leer ik de dageraad kennen door het ochtendlicht
Ook al zie ik het niet
Verbindt het verleden, de toekomst en het nu
En verlicht het de volgende nacht

Ik ben hier
Kom dichterbij
De achtergelaten wensen zijn nog steeds bij me
Ook al leef ik met een onschuldige blik
Als ik je wil zien, als ik je wil omarmen
Neem ik de herinneringen van de tijd die we samen doorbrachten
En maak ik ze tot het licht van de onzichtbare toekomst

Ik wil al zo lang verdwijnen, vluchten
In de wanhoop die ik heb geschreeuwd
Zelfs de ontmoetingen en wonderen heb ik vervloekt
Die verschrikkelijke dag
Kan ik niet vergeten, dat kan ik niet
Toch hoop ik dat ik kan denken
Dat het goed was om te leven, tenminste aan het eind

We kunnen niet meer terug

Ik ga nu
Hé, kijk naar me
Ik ga iets belangrijkers zoeken dan jij
Voor jou, datgene wat belangrijker is dan alles
Als ik je wil zien, als ik je wil omarmen
Neem ik de herinneringen van de tijd die we samen doorbrachten
En maak ik ze tot het gewicht in mijn hart

Ik zal het keer op keer zingen, die belangrijke gevoelens
En het maken tot ons eigen thema lied