Cara a La Muerte

Gezicht naar de dood
Toen de kogels kwamen
Was het geen waarschuwing
Geen toeval
Het was de dood in mijn gezicht
Tijd die leven is
Doelwit in het vizier
Moord had me omringd
In mijn hoofd, mijn familie
In minuten overliep ik mijn leven
Ik zette kracht in mijn hoofd
Ik trok mijn 40 omhoog
Ik gaf ze tegenstand

Het was te verwachten
Dat ze me een klap zouden geven
Als er fouten zijn
Zijn er correcties
En ik faalde voor de heren
Ik deed zaken
Met de tegenstanders
Ik was een sprongetje, nooit verheft hij zijn vleugels

Gevolgen die kwellen
Er zijn fouten die nooit rechtgezet worden
Als de dood het zou begrijpen
En als het moment de scène zou veranderen
Laat me maar door de aarde verteren

Met kracht stopte ik de kogels
De impact gaf een hoge schok
Er was geen tijd om het te proberen
Zonder genade doorboorden ze mijn lichaam
Met mijn handen bedekte ik mijn hersenen
En het bloed stroomde door mijn lichaam
Het rood op het wit droeg ik, het was de
Afscheid, ik had geen uitweg

Alles was wit
Ik agoniseerde in mijn tranen
Slechts in minuten
Kwam het dichterbij
Het was de eeuwige rust
Dood op de scène
Licht van sirenes
De aanvallers namen de benen
In seconden raakten ze mijn leven
En de ruimte bleef bij mijn familie
Slechts kogels en een man die lag
En op zijn gezicht een doordrenkt doek
Hij was de benadeelde

Arm en zonder tranen
En een hoop rozenkransen
Goede vrienden
Lieve kinderen
Ik heb hen al teleurgesteld op de weg
Lichaam bevlekt
In een kist
Zilveren kist en een man in bed
Ik zou willen ontsnappen uit mijn lichaam
Herboren worden, opnieuw leven hebben
Met pijn rust mijn ziel niet
Er blijft alleen hoopverlies over
Binnen mijn kist