Le Facteur
Georges Moustaki
De Postbode
De jonge postbode is dood
Hij was pas zeventien jaar
De liefde kan niet meer reizen
Hij heeft zijn boodschapper verloren
Hij was het die elke dag kwam
Met zijn armen vol al mijn liefdeswoorden
Hij hield in zijn handen
De liefde bloem geplukt uit jouw tuin
Hij is vertrokken naar de blauwe lucht
Als een vogel eindelijk vrij en gelukkig
En toen zijn ziel hem verliet
Zong ergens een nachtegaal
Ik hou van je zoals ik je hield
Maar ik kan het nu niet meer zeggen
Hij heeft meegenomen met zich
De laatste woorden die ik je had geschreven
Hij zal niet meer gaan over de paden
Vol met rozen en jasmijnen
Die leiden naar jouw huis
De liefde kan niet meer reizen
Hij heeft zijn boodschapper verloren
En mijn hart is als in de gevangenis
Hij is vertrokken, de tiener
Die mijn vreugde en mijn zorgen bracht
De winter heeft de lente gedood
Alles is voorbij voor ons twee nu
