La dame brune

Voor een lange bruinette, heb ik verzonnen
Een liedje bij het maanlicht, een paar coupletten.
Als ze het ooit hoort, weet ze dan
Dat het een liefdeslied is voor haar en voor mij.

Ik ben de lange bruinette die je verwacht.
Ik ben de lange bruinette en ik hoor je.
Zing nog eens bij het maanlicht, ik kom naar je toe.
Je gitaar, een orgel van de straat, leidt mijn stappen.

Pierrot had me zijn pen geleend die ochtend.
Aan mijn gitaar van de straat nam ik de toon.
Ik dacht dat ik een dichter was terwijl ik schreef
De woorden die door mijn hoofd gingen als de wind.

Pierrot had je zijn pen geleend die nacht.
Aan jouw gitaar van de straat nam je de toon,
En ik dacht dat jij een dichter was terwijl ik luisterde
Naar de woorden die door jouw hoofd gingen als de wind.

Ik heb de bruinette in mijn gedachten gekleed
In een stuk mistdoek en dauw.
Ik maakte haar bed tegen mijn huid zodat ze goed ligt,
Goed beschut en warm tegen mijn handen.

Gekleed in mistdoek en dauw
Ben ik de lange bruinette van jouw gedachten.
Zing nog eens bij het maanlicht, ik kom naar je toe.
Over de bergen en de duinen, hoor ik jouw stem.

Voor een lange bruinette, heb ik verzonnen
Een liedje bij het maanlicht, een paar coupletten.
Ik weet dat ze het ooit zal horen, wie weet morgen,
Zodat dit liefdeslied goed eindigt.

Hallo, ik ben de bruinette, ik heb zoveel gelopen.
Hallo, ik ben de bruinette, ik heb je gevonden.
Maak ruimte voor me in de bocht van je bed, ik zal het fijn hebben,
Goed warm en goed beschut tegen je heupen.