La carte du tendre

Langs de rivier die terugstroomt
Langs de oevers van de ontmoeting
Bij de bronnen van verwondering
Zien we in de opkomende dag
Een heel land van dromen opengaan
Het tedere land van de geliefden
We vertrekken met een trillend hart
Van het geluk om samen te gaan
Zonder te weten wat ons te wachten staat
Zo begint de reis
Vol obstakels en illusies
Van de liefde en haar kwellingen

Enkele stromen van roddel
Scheuren de stilte uiteen
Proberend alles mee te slepen
En dan riskeren we het schipbreuk
Wanneer de wind je naar open zee leidt
Naar de eilanden van ontrouw
Verderop neemt de stroom je mee
Naar de klippen van onenigheid
En het is moeilijk om elkaar te verdragen
Eindelijk ontbloot de aarde zich
Het is de woestijn van de gewoonte
De verveling heeft alles verwoest

Wanneer de weg te lang lijkt
Is er de tussenstop van de leugen
De herberg van jaloezie
We lunchen daar met wrok
En we bezatten ons met bitterheid
De trots houdt je gezelschap
Maar wanneer alles lijkt te drijven
Rol de rivier zijn levendige water
En vertrekken we weer naar het oneindige
Waar we aan de oever van de Tederheid ontdekken
De tuin waar we ons kunnen uitstrekken
Het beloofde land van de vergetelheid