Anata No Tame No Kono Inochi

In de geurige lente van april zing ik een puur liefdeslied

Donker en teruggetrokken ben ik, mijn zwijgzaamheid is mijn enige troef
Ik voel me helemaal niet eenzaam, dus maak je geen zorgen
Het is zo leuk om de vreemde gewoontes van anderen te observeren

Onbegrijpelijke schreeuwen en verwensingen, vandaag leef ik weer vol overgave
Ik ben moe van kinderachtige spelletjes
Vaarwel, neppe kinderlijke schijn
Als het dan toch moet, laten we het echt maken, toch? Ik kijk door het raam
Hoeveel uren zijn er verstreken? Jij bent het ideale beeld
Het besef dat jij mijn lotgenoot bent kwam te laat

Waarom is het zo? Hoewel ik je niet ken, doet mijn hart zo'n pijn
Ik begrijp het niet, maar je bent zo lief
Het doet pijn, mijn 'brein' kijkt naar jou

Jij, die ik niet eens bij naam ken, in de lens, je stem bereikt me niet en ik kan je niet aanraken
Kijk naar me, ik verstop me
Het is zo treurig, zo dichtbij en toch zo ver weg

Als er ooit een dag komt dat je me opmerkt, zal je vast bang zijn
Je zult wegrennen
En gek worden van de onzekerheid

Alleen met mijn onbereikbare gevoelens, ik begrijp het, maar de liefde stopt niet
De dag dat jij me opmerkt, zal nooit komen
Ik begreep het, ik gaf het op
Op een zonnige vroege ochtend, zoals altijd zie ik jou in de lens, een onbekende
Ik kan je niet aanspreken, ik kan je niet aanraken
Want dat is hoe het is, toch?

Alles is een illusie (doodlach)