Les Oubliés

Voor de groene poort van zijn basisschool
Herken je hem meteen
Altijd dezelfde uitstraling met zijn wollen trui
We weten dat hij leraar is
Hij huilt om de sluiting bij de volgende start
Van zijn laatste twee klassen
Het schijnt dat de reden het gebrek aan leerlingen is
Maar we weten goed wat er aan de hand is
Wij zijn de vergeten

Het platteland, de verloren zielen
Te ver van Parijs
De minste van hun zorgen
Om de buurklassen samen te voegen met 30 leerlingen per lokaal
Diezelfde filosofie die het land verandert in een winkelcentrum
Het was niet genoeg dat we geen supermarkt meer hebben
Dat de dokters zijn vertrokken
Er is niemand meer in de stad
Alleen de banken schitteren in de hoofdstraat
Wij zijn de vergeten
Het platteland, de verloren zielen
Te ver van Parijs
De minste van hun zorgen

Wat is het triest, het dorp met al die rotondes
Die de hoofden doen draaien
Wat is het triest, de overdekte speelplaats zonder de schreeuwen van de kinderen
De ballonnen in de ramen
Zelfs de kleine bakkerin vraagt zich af wat ze moet doen
Met haar plakkerige snoepjes
Zelfs de buurvrouw tegenover is bang, het maakt haar ongerust
Die stilte in de school
Wij zijn de vergeten
Het platteland, de verloren zielen
Te ver van Parijs
De minste van hun zorgen

Wanneer in de hoogste kringen van het ministerie
De leerlingen slechts cijfers zijn
Er zijn mensen op het terrein, met krijt in hun handen
Die als ondergeschikten worden behandeld
Degenen die de scholen sluiten, de geklede heren
Zijn vaak degenen
Degenen die nooit van dichtbij of ver
Een kind in de ogen zullen zien
Wij zijn de vergeten
Het platteland, de verloren zielen
Te ver van Parijs

De minste van hun zorgen
Wij zijn de derde keuze
De laatste stuk van de taart
Het platteland, de verloren zielen
Wij zijn de vergeten
Voor de groene poort van zijn basisschool
Staat de leraar van het dorp
Zijn hele leven, kinderen
Een toekomst voor hen bouwen
Hij moet de pagina omslaan
Wij zijn de vergeten