Και ξεχνώ
Frozen
En ik vergeet
De sneeuw omarmt de berg zonder sporen, zonder geluid
Koningin op een troon van ijs en stilte
Het is de stilte die schreeuwt, zoekt naar pijn
hoe kan ik het diep van binnen vasthouden?
Niemand mag het vermoeden,
ik ben de goede die ze een leven lang kennen
Dat het geheim niet verloren gaat, maar, het is bekend
En ik vergeet, ik vergeet het, en kijk niet meer om
Ik vergeet het, ga verder, begin mijn leven opnieuw
Het is genoeg, ik snijd de touw door
en laat de aarde bevriezen,
de kou raakt mijn hart niet
In de oneindigheid lijken alles klein
nu beheersen mijn angsten en schuldgevoelens me niet meer
Het is tijd om te leren wat ik kan, mijn grenzen overschrijd ik
als ik uit deze gevangenis kom, is dat genoeg voor mij
En ik vergeet, ik vergeet, word één met de lucht
En ik vergeet, ik vergeet, het traan houd ik tegen
Ik ben hier, vrij,
laat de aarde maar bevriezen
Mijn kracht scheurt, vallend, de aarde
Ziel die opborrelt als een bron van zoet water
Als een explosie, een gedachte smelt de bergen
Vage verleden, we zeggen het, tot ziens
En ik vergeet, en ik vergeet, ik keer niet terug naar het oude
Ik vergeet het, groet mijn nieuwe zelf
Levend als de zonsopgang
en laat de aarde maar bevriezen,
de kou raakt mijn hart niet
