La Fundadora

Stoor haar niet, laat haar met rust, laat haar met rust
Laat haar gewoon zelf komen
Want zij is een koe van de weiden
En is een grote zoutbron
Ze kent haar voerplek, ik roep haar met de kano
En zij eet zout uit mijn hand

"Het is puur gezeik," zegt de buurman van Alto Carrao
"Het is puur gedoe, zelfs de punt heeft het al gezegd
En nu heeft u, oude melecio, me aangeraden
Dat ik haar verkoop met die kudde van mijn vee

Die u en de bemanning apart hebben gezet
Maar u weet dat ik een llanero ben van hart en ziel
En u weet ook dat ik mijn trots niet verkoop
Daarom, oude melecio, let goed op
Zodat u met een goed oor mijn uitleg hoort

Stoor haar niet, laat haar met rust, want zij is
De wortel van mijn stichting en was haar melk en haar mest
Gekookt de genezing, die me redde van de koorts
Van die mazelen toen mijn kind
Het te pakken kreeg

Daar in de tijden dat er in mijn land geen dokter was
Die ons bevrijdde van die kwalen uit de regio
En onze genezing was het kruid en het geloof in God
Oh zwarte koe, voor mij heb je geen waarde

En de laatste die u zo vaak heeft genomen
Was niet mijn vriend, mijn oprichtster die het gaf
Daarom, oude melecio, geef ik de voorkeur
Dat ze in haar vertrouwde plek blijft herkauwen van zonsopgang tot zonsondergang
Totdat ze zeggen dat de savanne haar heeft opgeslokt