Der Lindenbaum

Bij de bron voor de poort
Daar staat een lindenboom;
Ik droomde in zijn schaduw
Zoveel zoete dromen.

Ik sneed in zijn schors
Zoveel lieve woorden;
Het trok me in vreugde en leed
Altijd weer naar hem toe.

Ik moest ook vandaag wandelen
Langs de weg in de diepe nacht,
Daar heb ik nog in het donker
Mijn ogen dichtgedaan.

En zijn takken ruisden,
Alsof ze me toeriepen:
Kom hier bij mij, kameraad,
Hier vind je je rust!

De koude winden bliezen
Recht in mijn gezicht;
De hoed vloog van mijn hoofd,
Ik draaide me niet om.

Nu ben ik vele uren
Ver weg van die plek,
En altijd hoor ik het ruisen:
Je zou daar rust vinden!