Volevamo Solo Essere Felici
Francesco Gabbani
We Wouden Gewoon Gelukkig Zijn
Deze nacht kan ik niet slapen
Iemand schreeuwt vanaf het balkon
Omdat hij de liefde of zijn hond verloren heeft
Of zijn revolutie
Deze nacht neemt me mee
Langs de arcade en mijn straten
Elke ster is zo dichtbij
Het universum, een studio-appartement
Op dit uur heb je het wel begrepen
Dat het leven pijn kan doen
Je eindeloos kan laten sterven
Van een incidentele pijn
Maar vanavond is alles perfect
Als een geheim recept
Een zwak lampje
Aangestoken achterin een winkel
We wouden gewoon gelukkig zijn
Zoals lachen om niets
Dromen van gedurfde dingen
En vertrouwen op de mensen
Gewoon anders zijn
En ons een beetje laten gaan
En de wereld met stenen bekogelen
Ja, ons laten gaan, ons laten gaan
Deze nacht lijkt een mirage
Een geur die kort blijft
De onbezonnenheid die moed geeft
Zelfs om in het niets te lachen
Deze nacht neem ik je mee
Verstrikt in mijn gedachten
En alles lijkt zo schoon
Alsof we gisteren geboren zijn
Maar op dit uur heb je het wel begrepen
Dat er geen perfecte tijd was
Nu de tijd ons een beetje vervaagd heeft
Als foto's in een lade
Maar vanavond is zo licht
Een oude film in première
Een leugen die echt lijkt
Ik zou het op mijn naam kunnen zweren
We wouden gewoon gelukkig zijn
Zoals lachen om niets
Dromen van gedurfde dingen
En vertrouwen op de mensen
Gewoon anders zijn
En ons een beetje laten gaan
En de wereld met stenen bekogelen
Ja, ons laten gaan, ons laten gaan
Maar elke tijd heeft zijn regels
Elke fout zijn excuses
Het geheugen, zijn pagina's
Vol met doorhalingen
En iemand vanaf het balkon
Die het nog eens herhaalt
"Vergeet je dat niet?"
"Vergeet je het niet?"
We wouden gewoon gelukkig zijn
Zoals lachen om niets
Dromen van gedurfde dingen
En vertrouwen op de mensen
Gewoon anders zijn
En ons een beetje laten gaan
En de wereld met stenen bekogelen
Ja, ons laten gaan, ons laten gaan