Uno Más Uno Son 7 (part. Despistaos)

Op een perron van het station
Onder de brandende zon
Jij sprak over een wolkenkrabber
Van de lucht van New York

Kom snel de zee zien
En jij stuurt een ansichtkaart
Ik wist al dat die dag het einde was

Nu heb ik veel meer
Rood, zwart, even of oneven, eindelijk brengt het geluk een aas
En een glas om in te kijken en een muur om op te hangen
Zeven gezichten die glimlachen op een pasfoto

Mijn verhalen spraken niet over verhalen
Gemaakt van toeval
Niemand vertelde me dat het lot
Deze kans bood

Eén plus één is zeven
Wie had dat me kunnen vertellen?
Dat het zo makkelijk was
Gelukkig te zijn

Hoeveel jaren ben ik hier?
Hoeveel kunnen er nog overblijven?
Wat is de exacte prijs
Van geluk?

Wie zal zich mij herinneren?
Wie zal je weer aankijken?
Wie draait aan de hendels
Van het toeval?

Een aai van gisteren
Een paar ongetekende ansichtkaarten
En die plaat van de Burning
Zijn geen dingen om te bewaren

Vandaag glimlach ik als ik me herinner
Dat je zult dromen van vliegen
Vanuit de banken van Madrid
Kun je de zee niet zien

Mijn verhalen spraken niet over verhalen
Gemaakt van toeval
Niemand vertelde me dat het lot
Deze kans bood

Eén plus één is zeven,
Wie had dat me kunnen vertellen?
Dat het zo makkelijk was
Gelukkig te zijn

Als er een tijd voor mij was
Is het nu voor de zes
Hij komt weer uit het café
De chaos begint weer zoals elke zonsopgang

Er zijn toast voor drie
Maak de kamer in orde
Dit familieportret
Verdient een lied

Mijn verhalen spraken niet over verhalen
Gemaakt van toeval
Niemand vertelde me dat het lot
Deze kans bood

Eén plus één is zeven
Wie had dat me kunnen vertellen?
Dat het zo makkelijk was
Gelukkig te zijn

Gelukkig te zijn