AUNQUE DUELA (part. CANO y PMP)

Jij doodde me beetje bij beetje
Maar het bleef alleen tussen ons (tussen ons, na-na-na-na-na)
Jij doodde me zo langzaam
Zo koud en zo brutaal (brutaal, na-na-na-na-na)

Maar ons ontbrak de moed (de moed)
Jij stak me vol met messen

En nu leef ik rustig
Ik blame het lot niet meer dat onze paden kruisde
Nu kan ik je niet eens meer voorstellen, ik droom niet meer van je
Het is al lang geleden dat ik aan je dacht of droomde om je te hebben
Ik wens je geluk (ik wens je geluk)

Ik, die dacht dat ik onsterfelijk was bij jou
Jij leerde me dat ik op niemand kan vertrouwen
In niemand (in niemand)

En ook al doet het pijn, schat, kan ik je niet vergeten
Je ging weg en vertrok door de achterdeur
Ondanks alles wat je verkeerd deed
Nam je mijn hart mee in je koffer

En ook al doet het pijn, schat, kan ik je niet vergeten
Ik dacht dat het mooie geen einde had
Ondanks alles wat je verkeerd deed
Nooit had ik me kunnen voorstellen waartoe je in staat was

Zeg me gewoon waarom jij hier niet bent
Als je echt niet voelt wat je eerder voelde
Met woorden kun je niet liegen
Met één blik weet ik al wat je voelt

Mooi meisje, je hebt me zoveel keren teleurgesteld
Dat je niets meer van mij verdient
En elke keer als je verschijnt
Steken de wonden die ik heb (ja-ja)

De herinneringen die ik van gister heb, worden gewist
De liefde die ik voor je had veranderde in as
Het slechte blijft bij mij en het mooie is gegaan, is gegaan

Ik, die dacht dat ik onsterfelijk was bij jou
Jij leerde me dat ik op niemand kan vertrouwen
In niemand

En ook al doet het pijn, schat, kan ik je niet vergeten
Je ging weg en vertrok door de achterdeur
Ondanks alles wat je verkeerd deed
Nam je mijn hart mee in je koffer

En ook al doet het pijn, schat, kan ik je niet vergeten
Ik dacht dat het mooie geen einde had
Ondanks alles wat je verkeerd deed
Nooit had ik me kunnen voorstellen waartoe je in staat was