A Carta de Larissa

Hij was slechts een jongen, opgegroeid
In Mato Grosso, daar in het binnenland
Verhuisde naar een andere stad
Om te studeren aan de universiteit
Droomde ervan dokter te worden
In zijn bagage nam hij mee
Foto's van zijn familie
Vader, moeder en zijn broers
Van de wereld wist hij niets
De liefde die hij kende
Was die tot dan toe

Aangekomen op zijn bestemming
En omdat hij een knappe jongen was
Trok hij de aandacht
Maar voor de vreemde wereld
Was hij onschuldig
Zonder kwaad, zonder besef

En al snel werd hij geflirt door de ogen van Larissa
Die een vriend had en hij zonder argwaan
Verwonderde zich over het blauw van die blik
En voor Larissa viel hij als een blok
Het was daar dat het geluk uit zijn leven verdween
Hij, arme jongen, zij, rijke meid
De domme trots van de maatschappij
Verwees Larissa van het geluk

De tijd verstreek en die liefde
Bleef in het hart van deze dokter
Maar verborgen in de herinnering
Want hij verloor de hoop
Nadat zij trouwde
En zonder ijdelheid
Keerde hij terug naar zijn stad
En leeft nu heel goed
Bouwde zijn gezin op
In bescheidenheid, in vreugde
Dichtbij wie hem goedgezind is

En Larissa gaat door
In een wereld van luxe
Ijdelheid, ostentatie
Maar haar geld
Vult de leegte in haar hart niet

En wanneer ze gaat liggen zonder dat ze het ook maar probeert
Stromen de tranen over de wangen van Larissa
Brengt de sensatie van alleen zijn in de menigte
Kijk hoe het leven gemaakt is van keuzes
Ik vertelde het mijn verhaal in de derde persoon
Mijn verhaal bewees
Dat alleen wie liefde heeft gelukkig is
Alleen wie liefde heeft is gelukkig