O Romance de Diogo Soares

Diogo Soares
De grote generaal
Bijgenaamd de Galego
De man met fatale blikken
Beveelt zestigduizend mannen
Van vreemde landen
Overwinnen en vechten
Voor wie het meest betaalt
Effectief in zijn preken
Sluw zoals hij is
Verkreeg de sympathie
Van prinsen en samurai's
Is al gouverneur
Van het koninkrijk Pegu
Sterker dan de koning
Rijker door meesterlijke slagen

In die stad
Woonde een koopman
Met de naam Mambogoá
Van onmetelijke rijkdom
En op die dag
De dag van het huwelijk
Gaf hij een dochter
Aan Manica Mandarim
Diogo Soares kwam daar voorbij
Bij het horen van het feest
Felicitatie voor bruid en ouders
En de bruid zo mooi
Biedde hem een ring aan
Dankend voor de eer
Met pure en sensuele gebaren
Toen de galego
In plaats van zich te gedragen
De juiste fatsoen
Vastpakte en zei tegen haar
O mooie meid
Jij bent van mij, alleen van mij
Je behoort tot niemand
Tot niemand, behalve mij

Vader Mambogoá
Bij het zien van de brute
Zo ruw met zijn dochter
Hoor deze schokkende belediging
Heft zijn handen naar de hemel
Knielend op de grond
In het portret van pijn
Biddend en smekend in tranen
Ik vraag U, Heer
Uit eerbied voor God
Die je aanbidt, geboren
In de schoot zonder vlek en zonde
Neem mijn dochter niet
Neem mijn schat niet mee
Want ik sterf van passie
Want ik sterf zo verlaten

Maar Diogo Soares
Beval de bruidegom te doden
Die huilend omhelsde
De geschrokken meid
Trillende
En de bruid verhangen zich
Met een zijden lint
Voordat hij haar bezat
Met geweld, de sensuele galego
De aarde en de lucht
Trilden met de schreeuwen
Van het gehuil van vrouwen
Zo groot dat het angst inboezemde
En vader Mambogoá
Die op straat smeekte
Rechtvaardigheid voor de moordenaar
Wekt de stad uit haar rust
O mensen, o mensen
Kom als bliksem
In de woede van de regen
In de storm van de geseling
En het vuur verbruikt
Zijn laatste dagen
En verscheurt
Het vlees in het midden van de nacht

In minder dan een geloof
In een grote schreeuw
Voor de liefde van de lijdenden
Verzamelde het volk zich met de oude man
Met zo'n woede
En dorst naar wraak
Sleurden ze hem gevangen
Diogo Soares naar het plein
En het volk riep
Dat zijn ader moet zijn
Zo leeg van bloed
Als de hel vol is
En hij klom naar de galg
Kuste elke trede
Murmurend zachtjes
De naam van Jezus halverwege

Zijn zoon Baltasar Soares
Die van huis kwam
Die, bij het zien van zoiets
Zijn vader meenemen
Zich aan zijn voeten wierp en huilde
En lange tijd omhelsd
In de omhelzing van stervelingen
Heer, waarom nemen ze U mee
Wreed en wraakzuchtig
Heer, waarom slaan ze U
En waarom doden ze U zo afschuwelijk?
Vraag het aan mijn zonden
Die zullen het je vertellen
Dat ik al ga op een manier
Dat alles me als een droom lijkt

En er waren zoveel stenen
Op de gevallen man
Dat hij brullend stierf
De rozenkrans van zijn zonden
Doorweekt in het speeksel
Van de haat van de mensen
Dierlijke schuim
Van alle verhongerde honden

De kinderen en de jongeren
Brachten zijn lichaam
Zonder leven door de straten
Gesleept aan de keel
En de mensen gaven aalmoes
Aangeboden aan de jongens
Gaven het alsof het
Een zeer vroom en heilig werk was

Zo eindigen de annalen
Van de grote generaal
Bijgenaamd de Galego
De man met fatale blikken