Il Bombarolo

Wie zegt dat ik
Haat op mijn werk
Weet niet hoeveel liefde
Ik geef aan het explosief
Het is bijna onafhankelijk
Nog maar een paar uur
Dan geef ik het een stem
De ontsteekknop

Mijn fragiele pinocchio
Ambachtelijke familie
Van explosieven gemaakt
Op industriële schaal
Van mij maken ze nooit
Een werknemer van het jaar
Ik ben van een ander soort
Ik ben bombarolo

Bij het aflopen van de trappen
Ben ik extra voorzichtig
Het zou onvergeeflijk zijn
Me te executeren bij de deur
Juist op de dag dat
De beslissing van mij is
Over de doodstraf
Of amnestie

Op straat zoveel gezichten
Hebben geen mooie kleur
Hier, wie niet terroriseert
Ziekt van de schrik
Er zijn die wachten op de regen
Om niet alleen te huilen
Ik ben van een andere mening
Ik ben bombarolo

Intellectuelen van vandaag
Idioten van morgen
Geef me mijn brein terug
Dat is genoeg voor mijn handen
Profeten met veel acrobatiek
Van de revolutie
Vandaag doe ik het zelf
Zonder les

Ik zal de vijanden onthullen
Voor jullie zo ver weg
En nadat ik ze heb gedood
Zal ik tussen de voortvluchtigen zijn
Maar zolang ik zoek
Zijn zij de voortvluchtigen
Ik heb gekozen voor een andere school
Ik ben bombarolo

Macht te vaak
Delegerend aan anderen
Afgeworpen en teruggegeven
Door jouw vliegtuigen
Ik kom je teruggeven
Een beetje van jouw terreur
Van jouw wanorde
Van jouw lawaai

Zo dacht krachtig
Een wanhopige dertiger
Als niet helemaal juist
Bijna niets verkeerd
Zoekend naar de geschikte plek
Geschikt voor mijn explosief
Kortom, de waardige plek
Voor een bombarolo

Er zijn die hem zagen lachen
Voor het parlement
Wachtend op de explosie
Die zijn talent zou bewijzen
Er zijn die hem zagen huilen
Een stroom van klinkers
Toen hij zag exploderen
Een kiosk met kranten

Maar wat hem diep
In zijn trots verwondde
Was het beeld van haar
Die zich over elk blad boog
Ver weg van het belachelijke
Waarin hij alleen achterbleef
Maar op de voorpagina
Met de bombarolo