Malos Pensamientos
Extremoduro
Slechte Gedachten
De straten overvol van eenzaamheid
Flonkerend hun lied van asfalt en vochtigheid
De regen van mensen stopte om twaalf uur
En de etalages, in het donker, verbruiken de nacht
De straat, ijskoud, blijft maar kermen
Flonkerend, schreeuwt het, verwijdert me verder van jou
En door het glas van mijn bril begrijp ik niet
Wat de fuck heb je binnenin?
En wie maak jij het moeilijk?
Mijn brein is asfalt
Mijn gezicht, beton
Mijn huid zweet en smeert
Mijn slechte gedachten
Ik kan niet meer lopen
Ik kan niet meer lopen
Ik kruip al een tijd
Ik kruip al een tijd
Ik kan niet meer lopen!
Ik kan niet meer lopen!
De woorden vormen
Ketens van glanzend ijs
Mijn huid zweet en smeert
Mijn slechte gedachten
Ik kan niet meer lopen
Ik kan niet meer lopen
Ik kruip al een tijd
Ik kruip al een tijd
Ik kan niet meer lopen!
De vlaggen van mijn huis zijn de was die hangt
In mijn huis zijn de vlaggen de vogels zonder baas
En een meisje dat lichtvoetig is, springt van de bus naar de stoep
In mijn huis zijn de vlaggen van alle kleuren
Zijn de liefde en de regen op nachten van volle maan
In mijn huis zijn de vlaggen gemaakt van puur water
Zijn de kabouters in het park die het afval doorzoeken
De vlaggen van mijn huis zijn de was die hangt
Ik loop een stukje met je mee, mijn vriend op jouw pad (Ik kan niet meer lopen!)
Bij dit kruispunt laat ik je achter en ga ik het veld in (Ik kan niet meer lopen!)
Door jouw land; (Ik kruip al een tijd) de een vruchtbaar, de ander slecht bewaterd
Ik kan niet meer lopen!
Ik kan niet meer lopen!
