Que Sonrisa Tan Rara!

Jouw blik
verpakt in vacuum zoals een jam,
ik heb alleen een toast nodig
waar ik onder jouw onderbroek vind
en als het naar verbrand ruikt: dat ben ik.

Raad eens
Hoe lang is het geleden dat ik al niet meer neukte?
je omhelsde me en ik werd hard,
ik begin al te merken dat het overstroomt:
de moerassen van heel Extremadura.

Verberg het
want de politie is gestopt
En waar de fuck heeft hij zijn broek gelaten?
ze hebben onze intimiteit verwoest
om om identificatie te vragen.

Zoveel bochten!
en de wendingen die de liefde ons gaf,
het moet de Amonal hebben bewogen
en toen hij zijn neus in de vrachtwagen stak
kan je de tering krijgen met twee en twee.

Laat me met rust,
het maakt me niet aan het lachen,
de normale mensen konden doodgaan.

Wat een rare glimlach!

Elke ochtend
ga ik naar de hel en de duivel leest me verhalen,
ik zing gewoon en zeg dat het poëzie is
en op een gegeven moment sta ik uit bed
en na een kwartier heb ik nergens meer zin in.

Ik doe een poging
daarom te ademen, naar buiten en dan naar binnen,
om te knallen met veel lawaai,
er zijn mensen die dachten dat ik een nieuwe God was
geboren
en het was gewoon een scheet van een verfijnde stoofpot.

Laat me met rust,
het maakt me niet aan het lachen,
de normale mensen konden doodgaan.

Wat een rare glimlach!