Requiem

Ik wil je herinneringen oprapen, maar je schaduw is verdwenen
De blootgestelde pijn, wat heeft het me getoond?

De verre lucht, een lucht vol kleuren
Bloedregen, levensregen valt neer

De modderige dromen die ik heb uitgespuugd, de hoop die ik omhoog houd
Voor wie is dit? Achtergelaten in eenzaamheid, niets kan ik doen

De verre lucht, van een ander land
De bloesems van de kersenboom die verwaaien

Vaarwel... vergeet niet de warme dingen die ik heb liefgehad
Ik besefte dat er in deze wereld geen plek voor me is
Die tranen, die alles in je lichaam zijn
Vaarwel... vergeet niet het bewijs dat ik heb geleefd

Wat ik heb opgebouwd, de oorsprong die ik heb genoemd, weerspiegelt de aarde
De stemmen en beloften die we uitwisselden, zijn de vruchteloze strijd

De verre lucht, niet de lucht van kleuren
Jouw glimlach is niet te zien

Vaarwel... vergeet niet de kostbare dagen die we samen hebben doorgebracht
Ik besefte dat deze wereld te fragiel was
Die seizoenen die ver weg zijn, komen nooit meer terug
Vaarwel... vergeet niet het bewijs dat ik heb geleefd

De overvloedige pijn verlicht ik
De gebroken dromen openen hun ogen

Vaarwel... vergeet niet de warme persoon die ik heb liefgehad
Tot de dag dat het licht weer in deze wereld schijnt
Zal ik je lichaam, alles van je, omarmen en verder lopen
Vaarwel... vergeet niet het bewijs dat ik heb geleefd.