退屈を再演しないで (taikutsu o saien shinaide)

Het blauw dat opbloeide toen ik het droeg. Maar ondertussen brak ik het en maakte ik een afspraakje. De betekenis van de bloem is ongebruikelijk eenvoudig, en op het moment dat we elkaar ontmoetten, wilde ik lui zijn

Het voelt alsof ik mijn kostbare tijd niet verspil. Plotseling uit ik elke avond mijn gevoelens. Ik weet zeker dat ik serieuze stappen heb gezet. Hoe vaak ik het ook zeg, vandaag is mijn jubileum, mijn verjaardag

Zelfs als ik naakt ben, kan ik niets zien. Zelfs als ik het in woorden uitdruk, is het oppervlakkig. De snelweg in mijn kwellende droom is warm en koud. Ik wil het ware grijs blootleggen

Ontwakend uit een wereld waar ik alleen maar van gedroomd had. Het is oké, ik ben niet goed genoeg, maar dit is geen grap, laten we doorgaan. De stem van het laatste hoofdstuk zal mijn leven doen wegsmelten. Laat me de gewone nachten horen. Ik spuug spijt uit alsof ik me dingen herinner

Oefen geen verveling Oefen geen verveling Oefen geen verveling Laat de stemmen van liefde en haat wegsmelten Een leven vol onschuldige blues, handen wazig van emotie Een geluid dat je het gevoel geeft dat je je dingen herinnert

Morgen knik ik alleen maar, dwaal ik af in de verte, de zachte storm nodigt me uit naar de avond, jij zult ook zo zijn, onzeker en opgewonden, stappend in het geel

Zelfs als ik hetzelfde zeg als de vorige keer, schiet ik er niets mee op. Mijn eigen weg in een oppervlakkige, kwellende droom is eenzaam en pijnlijk. Ik wil de ware aard van deze fantasie blootleggen

Als ik nog steeds naar morgen kan uitkijken, dan komt het wel goed. Er is geen kans op succes, maar dat is geen probleem, ik ga gewoon door. Een leven lang lachen en zeggen dat er geen antwoorden zijn. Laat me eens horen over een gewone avond. Ik spuug mijn spijt uit alsof ik het me herinner

Beleef de verveling niet opnieuw. Beleef de verveling niet opnieuw. Beleef de verveling niet opnieuw. Maak er nog geen einde aan

Dageraad uit een wereld waar ik alleen maar van gedroomd heb. Het is oké, ik ben nutteloos, maar het is geen grap, laten we doorgaan. Een leven dat zelfs de stemmen van het laatste hoofdstuk doet vervagen. Laat me een gewone nacht horen. De spijt die ik uitspuug alsof ik me herinner. Speel de verveling niet opnieuw af. Speel de verveling niet opnieuw af. Speel de verveling niet opnieuw af. Een leven dat zelfs de stemmen van liefde en haat doet vervagen. Mijn onschuldige blauwe, wazige handen. De geluiden die me het gevoel geven dat ik me herinner