さようならエンドロール (sayonara end roll)

Ah, waar is het lachen van daarnet gebleven?
Als ik terugdenk aan de pijn, ben ik weer aan het huilen, zoals altijd.
Ik weet niet eens van een onontdekt talent dat ik heb,
Alleen wat tijdelijk geld om morgen weer te leven, hahaha.

Zondag, maandag, dinsdag?
Wat voor dag is het vandaag?
Dat maakt me niks uit, zelfs de lunch van vandaag,
Toekomst of liefde, dat is allemaal niet aan mij besteed.
Dus lacht maar met je neus, ik vergeet je gezicht niet.

In zo'n relatie kun je zulke dingen niet zeggen,
Ik kan je niet eens in de ogen kijken, waarom?
Waarom zou ik me druk maken om jou, dat is tijdverspilling,
De wereld is zo moe geworden,
Tot morgen maar weer.

De pijn is een geheim, ik kan het niet loslaten,
Ik kan niet leven zoals ik ben,
Ik kan niet meer normaal terug.

Van buitenaf hoor je me niet,
Ik kan de juiste manier niet vinden om het te zeggen,
Een talent wat gewone mensen niet hebben, mijn geest vervalt,
Niemand kijkt zelfs.

Jij bent de enige die gelijk met me praat,
Dit is de enige plek waar mijn hart is,
Heb je nu medelijden met me? Dat heb ik niet nodig,
Jij zult het nooit begrijpen.

Ja, laten we elkaars handen vasthouden in een cirkel,
Waarom kunnen sommige mensen elkaars handen niet vasthouden?
Alsof niemand deze pijn begrijpt.
Ik hoop niet dat je mijn waarde gaat meten.

Ah, het lijkt wel tijd te zijn,
Was ik degene die gek was? Ja, dat klopt.

Ik wilde gewoon dat je naar me luisterde,
Ik wilde gewoon een beetje gelukkig zijn,
Ik wilde gewoon dromen.

Dit licht is ons, jou en mij,
Een schat die niet kan worden afgenomen,
Zowel goed als kwaad hebben geen betekenis,
Totdat ik deze verknipte gevoelens en liefde begrijp.

Geloven is het belangrijkste,
Dit verhaal dat niemand kent,
Als het een droom is, laat me dan niet wakker worden.

Waar is het huilen van daarnet gebleven?
Ik laat een zucht ontsnappen en lach krakkemikkig.
Tot morgen weer.