Baumkuchen End

Ik draai maar rond en dit is wie ik ben
De liefde is verwelkt, onze handen zijn gescheiden
Het is een eindeloze cyclus, dat weet ik nu
Zonder een klap van berouw komt er niets van terecht

Nou, ik had het kunnen verwachten, het antwoord was al duidelijk
Met deze onhoudbare trots
Voel ik me achtergelaten, ik ben bang dat er niets overblijft
Er blijft niets over, ik ben niet bang, toch?
Het is een kunst om die geforceerde glimlach te perfectioneren
Want voor jou ben ik toch niets meer dan dat

Zelfs als ik het hardop zeg, zelfs als ik het hardop zeg, ik ben
Als het niet in iemands oren komt
Hou ik het in mijn hart, ik koester het

Ik herinner me weer, ik herinner me weer, ik heb
Jou hier voor het eerst zien huilen
Als het een leugen is, red me dan met die woorden

Ik ben gefrustreerd door het dagelijks leven, ik wil het kapotmaken
In dit moment dat mijn emoties schokken
Ik ben tot hier gekomen zonder de pijn te kennen
En het wordt steeds moeilijker om adem te halen

Ah, zo gaat dat, ik heb nog niets gezegd
In de nacht, aangevallen door deze onhoudbare duizeligheid
Denk ik niet dat we het kunnen breken, we hebben geen spijt
Kijk, daar is weer die geforceerde glimlach

Want voor jou ben ik toch niets meer dan dat
Ik wil mijn gevoelens overbrengen, ik wil mijn gevoelens overbrengen, ik ben
Ik kan het verleden niet veranderen, maar
Ik wil hopen op morgen, dus laat het nog niet eindigen, ik koester het

Zelfs als ik het hardop zeg, zelfs als ik het hardop zeg, ik ben
Als het niet in iemands oren komt
Hou ik het in mijn hart, ik koester het

Ik herinner me weer, ik herinner me weer, ik heb
Jou hier voor het eerst zien huilen
In de wereld die jouw stap kleurt
Als het een leugen is, red me dan met die woorden