Estrella Fugaz

Wanneer de maan op de zee valt
Weet hij nooit waar hij zich moet weerspiegelen
Met zoveel
Afval is het geen gemakkelijke taak
En de aurora hier van het noorden doet er niets toe
Afgezien van
Vroeg opstaan
Hoeveel gekke dromen,
Zoveel slapeloze nachten,
Hoeveel
Gebroken stiltes
Wil je dat ik verander
In een vallende ster
En ik
Heb maar weinig licht
Ik kan niet verlichten
De planeten weten
Dat ik niet
Voor sprookjes ben
De kometen vragen me
Of ik behoefte heb aan liefde
En ik
Zeg ze van niet,
Dat ze me zoveel kogels afvuren
Dat ik op een schietschijf leef
Ik heb je al een tijd nodig
Ik reis door het heelal om te zien of ik bij je kan komen
En jouw stem fluistert weer in mijn oor
Net zoals een kanon
Rechtdoor naar mijn hart
Ik duik het zwarte gat in zonder oplossing
En na deze pauze
Als ik weer kan ademen
Wil ik kunnen denken dat willen kunnen is
Ik wil kunnen denken dat ik je moet zien
Het leven is niet hetzelfde
Als ik niet kan sterven
Ik in jouw schoot
Ik had die geluk niet
Jou altijd zien,
Ik heb je nodig
Het leven is niet hetzelfde
Als ik niet kan sterven
Ik in jouw schoot
Ik had die geluk niet
In wat geloof je
Dat ik moet
Veranderen.
En je krijgt me er niet uit, zelfs niet met een kraan,
Want mijn harnas weegt veel
Met zoveel dode tijd is het een zware taak
Ik wil langs je taille naar beneden,
Ik wil je banden losmaken
Je gekke dromen stelen,
Je slapeloze nachten stelen
Je gebroken stiltes stelen
Wil je dat ik verander
In een vallende ster
Als ik maar weinig licht heb
Kan ik niet verlichten
De planeten weten
Dat ik niet voor sprookjes ben
De kometen vragen me
Of ik behoefte heb aan liefde
En ik zeg ze van niet,
Dat ze me zoveel kogels afvuren
Dat ik op een schietschijf leef.